We moesten het eerst even vertellen tegen wat familie en vrienden voor we het op ons weblog knallen :
Op 16 augustus vliegen we ons avontuur tegemoet! Onze one-way ticket's zijn geboekt.
Sommige vragen of het niet raar voelt, of we nu geen kriebels hebben, nu we de datum weten..... euh nee.
Maar we zijn er natuurlijk al lang mee bezig he, en het is nog steeds 7 maanden ( min - 2 dagen ) en het is niet iets waar we niet over nagedacht hebben. We hebben er dan ook kei zin in!
Ik, Ingrid, heb als vrouw natuurlijk wat minder geduld maar Rim vindt het wel best, hij ziet ook alle voordelen van de tijd die we nog hebben. Dat we wat meer tijd hebben om alles te regelen enzo, zegt ie dan... hahaha regelen is toch meestal mijn ding :o)
Het lijkt me fijn dat je straks weer al je zintuigen extra laat werken,( op een gegeven moment doe je veel automatisch toch? ) alle nieuwe indrukken die je dan krijgt, ziet, ruikt, hoort, proeft ( oh al dat lekkere Thais eten en die yoghurts! ) ......
Zelfs de taal laat je nu eens wel even echt nadenken over wat je zegt ( dat doe ik anders nooit! hihihi )
of hoort zoals ik vandaag hoorde wat de legendarische Steve Irwin op tv zei :
" i feel so privileged to walk here in these beautiful forest "
( ik voel me zo bevoorrecht om in dit mooie bos te mogen lopen ) ging toevallig over Fraser Island waar wij dichtbij gaan wonen , maar dat terzijde....
..... privileged...... dat deed me echt ff nadenken en ik vond het mooi!
Hij dankte het bos omdat hij er mocht zijn, dat hij mocht zien hoe mooi het er is. Het niet " for granted " nemen, niks zomaar als vanzelfsprekend nemen, dat vindt ik mooi.
En ik heb zo'n idee dat je dingen wat meer waardeerd als je zoveel nieuwe impulsen krijgt zoals b.v het geval is als bij een emigratie.
Sommige zullen het wel zweverig vinden, wat ik nu schrijf, maar hee : das jammer dan! Dit is mijn/ons weblog, ik mag schrijven wat ik wil. Das mooi he.
