Tja...

To good to be true?

Ik was zo blij als een puppy toen ik hoorde dat de banen van ons waren. En ik had vaker gedacht, een receptie baan bij een hostel lijkt me echt heel leuk.
Dus waren mijn verwachtingen heel hoog.Misschien te hoog?
Ik zal uitleggen waarom het toch een beetje minder blijkt te zijn.

Zoals ik al zei in het vorige berichtje, hoe het wonen zal zijn moeten we nog zien.
Nou, we zijn nu bijna 40 en leven het leventje van een student. Niet vrijwillig.
We (moeten) wonen in het hostel, wat betekend dat we constant tussen de herrie zitten. Byron Bay is een toeristen plaatsje, waar veel backpackers komen om te feesten. In ons hostel kunnen gerust hele rustige lui zitten, maar dan nog horen we s'nachts de party peoples op straat.
We hebben een klein ongemeubileerd appartementje, dat weinig licht binnen laat vanwege de golfplaten luifels die er voor zitten ( hoewel dat op de foto's niet opvalt omdat de zon heel laag stond.
Dan hebben we het niet helemaal ingericht omdat dit banen zijn die we niet voor jaren gaan doen, dus de moeite om het heel gezellig te maken doen we niet.
Omdat we boven de receptie wonen, is het niet echt prive. Ook tijdens onze vrije tijd, horen en zien we de backpackers.
Even je huis uit gaan maar niet met je collegas willen buurten...ook moeilijk want we komen langs de receptie,dus ze zien als je komt of gaat.
Je werk niet mee naar huis nemen gaat hier niet op!

Dan het werk zelf. Rimko is als altijd, gewoon zijn werk aan het doen en je hoort hem (bijna) niet mopperen. Hij vind het niet leuk om als boeman te moeten optreden, en het wakker liggen, eruit moeten in het midden van de nacht vind ie ook minder fijn. Maar toch, hij red het wel.
Ik heb heel veel moeite met het gebrek aan training, de inwerk perdiode. Ik werd meteen in het diepe gegooid,want je werkt altijd alleen bij de receptie, en ze zeggen dan "daar leer je het meeste van". Gruwelijk vind ik dat! Ben gewend om netjes ingeleerd te worden ( zeker bij het DVU )
Tja, dus als je veel dingen niet kunt omdat je simpelweg niet weet hoe het moet, en je daar dus geld mee verliest ( want je verblijf verlengen,geen idee hoe dat moet,sorry!) , dan is dat niet erg blijkbaar?
We zijn nu 2 weken aan het werk, en ik weet misschien 1/5 van wat ik allemaal moet weten. Het is misschien geen moeilijk baantje,zoals mijn baas me steeds blijft zeggen ( irritant!) maar je moet echt veel weten. En de uitleg krijg ik niet. Kan alleen wat vragen opschrijven en dan de dag erna zorgen dat ik eerder begin om ff wat uitleg te krijgen.
Dan is het regelmatig heel druk, en zijn alle 130 bedden geboekt. Als je dan in je eentje de 50 die in mijn dienst komen, moet inchecken, nou dan is het hectisch!
We werken hier met een computer systeem die ik niet ken, het is er eentje van de pre-historie. Geen idee hoe het heet, misschien MS-DOS ofzo? Zo'n programma waarbij je geen muis gebruikt, alleen met toetsen opdrachten geeft. Zo'n blauw beeld. Stom stom stom.
Mijn vrienden hier in Oz hebben me verteld dat het niet-inleren heel normaal is, dat doen ze vaak zo. Misschien is dat ook vanwege de relaxte attitude? Oftewel, te lamlendig om iets te leren, en het kost natuurlijk extra geld als je mensen dubbel moet betalen. Dus het gebeurd zoals het is. Ik moet het allemaal maar uitzoeken, en de baas zegt gewoon, "het is heel makkelijk,gewoon logisch nadenken" Dus hoe het programma werkt, en hoe ik betalingen moet doen, hoe ik s'morgens de keet open en sávonds sluit, wat alle aanbiedingen zijn, hoe ik de boekingen via internet in ons systeem zet....dat zou ik gewoon moeten weten, vanuit mezelf.....

Ik ben best perfectionistisch ingesteld, ik ben geneigd om te zeggen ; als ik IETS doe,wil ik het ook GOED doen, maar ik zal daarin moeten veranderen. een beetje meer de Ozzie mentaliteit overnemen.
Of ik het kan?? Time will tell.

Ik kan wel doen alsof het allemaal geweldig is, en hier een of ander lulverhaal ophangen, maar dat kan ik niet.
Hoewel Rim het liever ziet dat ik iets schrijf als het positiefs is, weet ik dat de meeste van jullie gewoon graag willen weten hoe het ons gaat en oprecht interesse hebben.
Mijn 1e baan is me gewoon erg tegengevallen. Misschien vind ik de baan nog wat minder erg dan het wonen.
Het kaartje van mijn tante, "geniet van je nieuwe droom huis" heeft me wel even laten lachen. Ik zou nu onderhand wel eens een leuk knus gezellig huisje voor onszelf willen hebben, met onze eigen spullen en zekerheid dat je er kunt blijven wonen zo lang je zelf wilt. Australie is mooi genoeg, ik zou hier graag blijven. Maar dan moet er ook gewerkt worden. En dit is nu waar we het mee moeten doen. Banen liggen niet voor het oprapen,zelfs niet voor een tegelzetter die "nodig" is in Australie.
We hebben geen keuze. En dat voelt niet fijn.

Ik zal het niet te zuur afsluiten ;o) Hier wat fotootjes. O.a van de mooie omgeving, veel walvissen in de baai! En onze zee-kayak tocht, tussen de walvissen. Je zou het niet zeggen, maar het kayakken ging heel goed, wij zijn volleerde kanoe-ers ;o) Maar Rim wilde gaan staan in de kayak om de walvissen wat beter te zien, als resultaat.... kopje onder! Das dan weer een leuk bijkomertje van ons werk, we verkopen heel wat dag tripjes, dus moeten we die tripjes ook zelf doen zodat we weten wat we verkopen.Tja.... :o)